παντα ειναι αδιανοητο να μην ξαναδεις ενα προσωπο, να μην ξανακουσεις μια φωνη, να μην ξαναζησεις την επικοινωνια των αστειων, των λεξεων, των ματιων, του χαμογελου, που δεν υπαρχει πια..

δεν υπαρχει;

...πως γινεται αυτο;

...Δεν γινεται.

η αμηχανια μπροστα στο "δεν" της υπαρξης ειναι ...ατελειωτη

μονο αποκουμπι η πεποιθηση οτι δεν υφισταται στ' αληθεια.

αν δεν ηταν η ψυχη αιωνια, δεν θα στενοχωριοταν τοσο για το χαμο..

δεν θα ενιωθε μεσα απο τα βαθη της την ατελειωτη αρνηση για το σβησιμο, δεν θα εψαχνε κι αλλη ζωη, κι αλλη υπαρξη... απο που κι ως που;

καλη ανταμωση λοιπόν

αννα βασιλη βασιλη δημητρη γρηγορη ρουλα αριστειδη

εις το επανιδειν, με τα ματια της ψυχης αυτη τη φορα, χωρις το επανωφορι το επιγειο...